De schrijver

Vroeger op school deed je altijd al toneelstukkies en zo. Op een gegeven moment is het handig om het even op papier te zetten; en dan ben je dus ineens “schrijver”. Maar voor mij zijn schrijven en uitvoeren altijd deel van elkaar geweest.

Gedichtjes en verhalen schrijf ik al vanaf mijn zesde (handig als paps en mams schoolmeester en –juf zijn; ik leerde lezen en schrijven op mijn vierde).

Op de lagere school dus de toneelstukkies, ook op de middelbare school altijd op het toneel te vinden, meestal met redelijk bizarre sketches. Verhalen in de schoolkrant natuurlijk. En tijdens de vele oneindig lange en geestdodende lessen veel gedichtjes.

Toen ging ik naar de Academie voor Kleinkunst, waar ik dus ineens officieel “schrijver” bleek te zijn. Sjonge. Sketches en conférences bleven, maar daar kwamen ook de eerste liedjes tot stand. Na de Academie, in het echte leven, een paar cabaretprogramma’s geschreven, maar ook veel radiosketches (stuk of honderd). En toen kwam de TV.

Bij Vrienden voor het leven langzaam doorgegroeid van bewerker naar vertaler naar schrijver van TV-afleveringen. En later een hele comedyserie geschreven; Schiet mij maar lek.

Een toneelstuk, een musical, columns, ach; als het geschreven kan worden, heb ik het wel gedaan, behalve een boek. Daar heb ik nou echt geen enkele belangstelling voor, en volgens mij is dat wederzijds…

 

Foto Astrid Huis

 

Dit lied is op behoorlijk swingende muziek gezet door Bas Odijk en gezongen door Mylène d’Anjou en Paola Verbij

KIJK HIJ

Kijk hem lopen, kijk hem gaan
Met zijn leren jackie aan
Kapsel in de nieuwste look
Zijn ontroerend strakke broek

Knijp hem in zijn kont, dan gaat-ie blozen
Dat vermogen is-ie nog niet kwijt
Krijgt-ie wel meteen dat hulpeloze
Giechelt als een jonge boerenmeid

Ringetje in allebei zijn oren
In de liefde schattig serieus
Kinnetje zorgvuldig ongeschoren
Vindt-ie zelf geweldig mysterieus

En hij denkt dat ik dat ik dat mooi vind
Daarom heeft-ie het gedaan maar
’t Is het feit dat hij dat denkt
Dat maakt hem juist zo onweerstaanbaar

En ik, ik leg het hem niet uit

Kijk hem voor de spiegel staan
Staart zichzelf zorgvuldig aan
Smeert wat smerigs in zijn haar
Pas na uren is-ie klaar

Met bravour en bruisende verhalen
Heeft-ie me versierd in het café
Hartverwarmend om hem te zien stralen
Toen ik zei: Natuurlijk ga ik mee

Staat zich steeds dat stoere aan te kweken
Slooft zich voor me uit aan het biljart
Kijkt dan snel of ik wel heb gekeken
Weet niet wat dat aanricht in mijn hart

En je kan lullen wat je wilt
Als hij maar even denkt dat ik
Naar hem kijk, komt hij tot leven
Bloeit-ie op onder mijn blik

Maar dat, dat leg ik hem niet uit

Kijk hem liggen in mijn bed
Vlijt zijn lichaam heel koket
Zijn gebloemde boxershort
Goddank altijd net te kort

Liefde is jezelf maar laten drijven
Al is het dan zolang de voorraad strekt
O, hij zal voor eeuwig bij me blijven
Tot een ander zijn geheim ontdekt

Maar tot die dag blijf ik de beker legen
Pak ik het cadeautje steeds weer uit
Op is op, dat hou je toch niet tegen
En dus verschiet ik fier mijn laatste kruit

Met wat bitterheid geniet ik nog
Zolang we samen zijn
Na de klap stort ik waarschijnlijk
In een metersdiep ravijn

Maar dat leg ik mezelf niet uit